Συμμετέχουμε ως συνέλευση με το πανό μας στην πρωτομαγιάτικη διαδήλωση:
Τρίτη 1η Μάη, 11πμ Μουσείο (Πατησίων)
_________________________________
update 1/5 – από την Πρωτομαγιάτική διαδήλωση:
Ως Α Σ Κ Ηλιούπολης συμμετείχαμε στην πρωτομαγιάτική διαδήλωση από το Μουσείο μέχρι τα προπύλαια με πέρασμα από τη βουλή, πορευόμενοι πλάι σε άλλες συνελεύσεις γειτονιών (Κυψέλη-Πατήσια και Περιστέρι). Στην πορεία συμμετείχαν επίσης αρκετά πρωτοβάθμια εργατικά σωματεία βάσης και διαφορες κοινωνικές και πολιτικές οργανώσεις.
_________________________________
> σήμερα (30/4) το πρωί μοιράσαμε στο μετρό του Αγίου Δημητρίου το ακόλουθο κείμενο:
[ το κείμενο βρίσκεται ως pdf κι εδώ ]
126 χρόνια από το Σικάγο…
…από την αιματοβαμμένη εξέγερση των αμερικανών εργατών στην πλατεία Χεϊμάρκετ, που είχε ως κεντρικό της αίτημα την καθιέρωση του 8ώρου, του δικαιώματος δηλαδή του εργάτη στην ανάπαυση και τον ύπνο, στη σταθερή δουλειά, που δεν θα τον εξοντώνει και που θα του αφήνει ελεύθερο χρόνο. Η Πρωτομαγιά, ημέρα που, τρία χρόνια αργότερα, στο ιδρυτικό συνέδριο της Β΄ Σοσιαλιστικής Διεθνούς, καθιερώθηκε ως ημέρα της εργατικής τάξης και των αγώνων της για την απελευθέρωσή της από την καταπίεση και την εκμετάλλευση, δεν είναι αργία, δεν είναι μία ακόμα απεργία…
Είναι η συμπύκνωση των μεγάλων εργατικών αγώνων που δόθηκαν όλα αυτά τα χρόνια, των κατακτήσεων που κερδήθηκαν με αίμα χιλιάδων εργατών σε όλα τα μήκη και τα πλάτη της Γης.
Είναι η συμπύκνωση χιλιάδων Πρωτομαγιών, όπως του ’36 στη Θεσσαλονίκη, όπου οι καπνεργάτες διαδήλωσαν ενάντια στην ανέχεια, την εξαθλίωση και την εντατικοποίηση της δουλειάς και το πλήρωσαν με βαρύ φόρο αίματος. Όπως η Πρωτομαγιά του ’44, με την εκτέλεση 200 κομμουνιστών αγωνιστών στο Σκοπευτήριο της Καισαριανής από το γερμανικό στρατό κατοχής.
Είναι η υπογράμμιση της ταξικότητας της κοινωνίας. Της αδικίας που συνιστά θεμελιώδη νόμο του καπιταλισμού: οι πολλοί, οι εργαζόμενοι, να παράγουν όλο τον πλούτο, και οι λίγοι, οι κεφαλαιοκράτες, να τον καρπώνονται.
Είναι η πιο ρητή υπενθύμιση πως τίποτα δεν μας χαρίστηκε, όπως προσπαθούν να μας πείσουν αυτοί που ληστεύουν το μόχθο μας, αυτοί που πρεσβεύουν τη «συναίνεση», την ταξική «συνεργασία», για να συνεχίσουν να διαφεντεύουν τη ζωή μας. Πως ό,τι ξέραμε ως δικαίωμα και κατάκτηση, ό,τι ελάφραινε τα δεσμά της υποδούλωσης, ότι συνέτεινε σε μια αξιοπρεπή διαβίωση ήταν κατακτημένο με αίμα, με αγώνες μαζικούς και ανυποχώρητους που έδωσε το παγκόσμιο εργατικό κίνημα στην προσπάθειά του να κάνει πράξη το όραμα της κοινωνικής απελευθέρωσης, το πρόταγμα μιας άλλης κοινωνίας, χωρίς εκμετάλλευση και καταπίεση.
Είναι η πιο σαφής δήλωση πως ο δρόμος του αγώνα, του συνειδητού, του ενωτικού, του οργανωμένου, του αποφασιστικού, είναι μονόδρομος για τον εργάτη κάθε χώρας, κάθε εποχής, για τον άνθρωπο που παλεύει να βελτιώσει τη ζωή του έχοντας συναίσθηση των δυσκολιών, των δυσμενών συσχετισμών, των πλεονεκτημάτων του αντιπάλου, των βημάτων μπρος και πίσω που περιέχει η πορεία του αυτή. Αλλά και της μοναδικής του δύναμης να κινεί τα γρανάζια της κάθε μηχανής, να σπάει τις αλυσίδες του, να διεκδικεί, να νικά.
…εν μέσω της πιο βάρβαρης αντιλαϊκής επίθεσης του σήμερα
> Με την κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων και την επιβολή όρων σύγχρονης δουλείας σε εργαζόμενους.
> Με τους ανέργους να φτάνουν το 1,5 εκατομμύρια και την εξαθλίωση να απλώνεται σε όλα τα λαϊκά στρώματα.
> Με τη συντριβή όλων των δικαιωμάτων σε παιδεία, υγεία, ασφάλιση-σύνταξη-περίθαλψη.
> Με το χτύπημα του δικαιώματος στη διαδήλωση και στην απεργία, κάθε δημοκρατικού δικαιώματος και ελευθερίας των εργαζομένων και της νεολαίας.
> Με τον παροξυσμό καταστολής σε όλες τις λαϊκές κινητοποιήσεις, με τη φασιστικοποίηση της ζωής και την ενθάρρυνση του νεοναζισμού, με τις δολοφονίες ντόπιων και μεταναστών εργατών, που άλλοτε βαφτίζονται «δυστυχήματα» και άλλοτε φορούν το μανδύα της αυτοκτονίας.
Ξένα και ντόπια αφεντικά θέλουν να μας γυρίσουν αιώνες πίσω, πριν και από το Σικάγο του 1886. Ο σύγχρονος κοινωνικός και εργασιακός μεσαίωνας που χτίζουν δεν θα θυμίζει σε τίποτα την ιστορική περίοδο πριν από την Αναγέννηση. Τα μνημόνια της αθλιότητας που έρχονται μετά τις εκλογές θα διαλύσουν βίαια κάθε (αυτ)απάτη για μια καλύτερη κυβέρνηση, δεξιόστροφη ή αριστερόστροφη, που τάχα θα διαπραγματευτεί σκληρότερα τη ζωή μας, αρκεί να της αναθέσουμε τη «σωτηρία» μας. Η διέξοδος από το εφιαλτικό παρόν και μέλλον που μας ετοίμασαν είναι μία:
Να φτιάξουμε τις δικές μας Πρωτομαγιές!
Να προτάξουμε όλα αυτά που μας ενώνουν, όλα αυτά που σήμερα μας αφαιρούν ρεβανσιστικά οι εκμεταλλευτές, και να τα επαναδιεκδικήσουμε. Να οργανώσουμε από τα κάτω και αντιιεραρχικά την πάλη μας στις γειτονιές, στους χώρους δουλειάς, σε σχολεία και σχολές. Να βάλουμε τέλος στον κατακερματισμό και τη διαίρεση των αγώνων. Να ποθήσουμε ξανά την άλλη κοινωνία και να παλέψουμε γι’ αυτήν. Να μην τους χαρίσουμε ούτε τη ζωή μας ούτε τα όνειρά μας. Να θυμηθούμε πόσο μας φοβούνται, πόσο τρέμουν τη συνείδηση της τάξης μας, της δύναμής μας, της αλληλεγγύης μας, της συλλογικότητάς μας. Να γεμίσουμε τους δρόμους. Να πάρουμε τη ζωή μας στα χέρια μας.
Ανοιχτή Συνέλευση Κατοίκων Ηλιούπολης
askilioupolis.espivblogs.net – ask_ilioupolis@espiv.net
